Idea powstania Muzeum Tatrzańskiego zrodziła się w roku 1888 w gronie przyjaciół Tytusa Chałubińskiego, którzy pragnęli uczcić jego osobę, tak zasłużoną dla Tatr. Aby wcielić w życie swój pomysł, założyli Towarzystwo Muzeum Tatrzańskiego im. Dr Tytusa Chałubińskiego. Jednym z zadań Towarzystwa było szukanie środków, sposobów urządzenia i rozwoju muzeum. Najstarsze zbiory zgromadzone zostały drogą darów i kupna całych kolekcji z rąk prywatnych zbieraczy. W roku 1892 Towarzystwo doprowadziło do budowy własnej siedziby. Stało się to możliwe dzięki darowiźnie spadkobierców dr Tytusa Chałubińskiego, którzy ofiarowali Towarzystwu parcelę budowlaną. W roku 1900 pojawiły się głosy krytyczne pod adresem Muzeum: krytykowano zwłaszcza dział etnograficzny za przypadkowość doboru eksponatów i brak pomysłowości w ich eksponowaniu. W 1913 roku rozpoczęto budowę nowego gmachu. Prace zostały przerwane kiedy wybuchła I wojna światowa. Po ustaniu działań wojennych Towarzystwo wznowiło prace, i w 1920 r. możliwe było przeniesienie zbiorów. W roku 1922 Muzeum weszło w posiadanie największej kolekcji etnograficznej, liczącej blisko 400 okazów, którą ofiarowała Maria Dembowska. Uroczyste otwarcie nastąpiło latem 1922 r. W nowym gmachu udostępniono zwiedzającym dwie wystawy: etnograficzną na parterze i przyrodniczą na I piętrze. Okres II wojny światowej Muzeum szczęśliwie przetrwało bez większych strat, a po wojnie, w roku 1950, zostało upaństwowione.
Muzeum Tatrzańskie
